Wat leven op All Nations inhoudt...

Een getuigenis geven van wat God in je leven heeft gedaan en hoe wonderlijk Hij je leven leidt, de basis van je geloof vertellen in een paar minuten, mensen die om je heen staan en bidden voor de toekomst en dat Gods wil in mijn leven openbaar mag worden, dat zijn bijzondere momenten die ik de afgelopen week heb mochten ervaren.

Ik zit in een groep van 13 medestudenten die dezelfde training volgen. Een interculturele groep waar landen zoals Noorwegen, Thailand, Amerika, Engeland en Nederland vertegenwoordigd zijn. We hebben allemaal hetzelfde doel, gericht op zending en evangelisatie wereldwijd. Het verlangen dat God ons gebruikt naar Zijn plan en naar Zijn wil voor ons leven. En het is geweldig om dat verlangen met elkaar te delen en om te getuigen hoe groot God is.

Een dagje All Nations bestaat uit ’s ochtends les tot 13.00 met voorafgaand een gezamenlijke opening. Het programma ’s middags is heel verschillend. Dat kan variëren van lessen volgen, klusjes doen, zelfstudie, Bijbelstudie tot een gezamenlijke sportactiviteit. De dagen zijn goed gevuld en dat maakt misschien ook wel dat de weken hier voorbij vliegen. Het is erg leuk dat we hier ook praktische cursussen kunnen volgen zoals auto-onderhoud (wat te doen als je met pech komt te staan…), EHBO, cursus koken met basisingrediënten en zelfverdediging. Sommige cursussen zijn meer voor landen waar de voorzieningen beperkt zijn zoals bijv. de cursus haren knippen. Erg handig om te weten als er geen kapper in de buurt is!

Deze week en volgende week hebben we de module ‘wereldgodsdiensten’. Gisteren hebben we een interessante college gevolgd over Afrikaanse traditionele godsdiensten. Bijzonder om je even helemaal te verdiepen in de leef- en godsdienstcultuur van het traditionele Afrika en hoe je deze mensen kunt bereiken met het Evangelie.

Had ik trouwens al gezegd dat we hier in een groot, maar ook in een nostalgisch complex wonen? Het hoofdgebouw is prachtig om te zien, met binnen mooie lijsten, sierwerk en schilderijen aan de muur. Het gebouw erachter is ons wooncomplex. Ik heb er mijn eigen slaapkamer en we delen ons gezamenlijk keukentje en douche. Tja dat het veel gebruikt en de badkamer waarschijnlijk ook al redelijk oud is, heb ik gisteravond wel gemerkt. Tot mijn grote verbazing kreeg ik namelijk de deur niet meer van het slot! Ik duwen, trekken en proberen aan het slot te draaien, maar helaas, er was geen beweging in te krijgen! Oei…wat dan te doen… Het was eng stil op de gang, zouden de anderen al slapen…? Er zat niks anders op dan te roepen en op de deur te bonken tot iemand het zou horen en me te hulp zou komen. Tot mijn grote opluchting kwam mijn buurvrouw op het kabaal af en we hebben allebei even hard staan lachen om het hele geval. Ik geloof dat er al wel snel acht mensen aan de andere kant van de deur stonden, met schroevendraaiers en hamers om de deur open te krijgen. Ik heb nog even uit het raampje staan kijken of het me misschien zou lukken om er uit te komen. Maar een sprong van de 1e verdieping leek me toch wel wat te gevaarlijk. Toen het na drie kwartier nog niet lukte, besloten ze maar om de deur open te breken. En jawel, met een paar sterke mannen lukte het om me uiteindelijk te bevrijden. Pftt… wat was ik blij dat ik niet heel de nacht in de badkamer had moeten doorbrengen :).