Indrukken van de eerste week

Een week lang Zuid-Afrika, dat is een week lang alleen maar nieuwe indrukken opdoen.

Vooral de eerste twee dagen sinds aankomst duizelde het me. Opeens ben je in een kindertehuis beland waar ze je hulp hard kunnen gebruiken omdat ze op dit moment maar met drie vrijwilligers werken. Je werkt met inlandse mummy’s op twee units die zo snel Engels praten dat je ze niet altijd kunt verstaan. Hetzelfde van toepassing op de kinderen. Met hun Afrikaans/Engelse tongval is het vaak maar wat lastig om te weten wat ze bedoelen. En wat denk je van het links rijden op de weg in een auto waarvan het stuur rechts zit. Knipperlicht aan de rechterkant en ruitenwissers links. Maar al te vaak gebeurt het dat je ze andersom gebruikt ;).

Maar als je al deze indrukken laat bezinken, dan ervaar je pas goed hoe geweldig het werk in dit kindertehuis is. Bij aankomst verwelkomen de kinderen je uitbundig. Ze zijn al op de hoogte gebracht dat auntie Lea en auntie Anita een tijd lang mee zullen helpen in het Goeie Hoop huis. Spontaan als ze zijn, word je al snel bedolven met omhelzingen en vinden ze het maar wat leuk dat er nieuwe aunties zijn gekomen. Al snel worden we ingezet met allerlei taken. Doordeweeks is het de kinderen naar school rijden en ’s middags weer halen. De kinderen gaan naar verschillende scholen, al naar gelang of er een plek beschikbaar was. Overdag zorg je voor de baby’s en de peuters/kleuters. Vanaf 14.00 komen de eerste kinderen weer terug uit school. En dan mogen we ze de rest van de dag vermaken, als het mooi weer is buiten, als het regent binnen. In het weekend zijn de inlandse mummy’s er grotendeels niet, dan zorgen wij om de beurt voor de kinderen. Heerlijk om met al de kinderen zondag naar de kerk te gaan en daar een Afrikaanse preek te horen die goed te volgen is!

Momenteel ben ik me ook aan het inlezen over de achtergronden van de kinderen. Het is ongelooflijk wat deze kinderen al op jonge leeftijd hebben meegemaakt. Begrijpelijk wordt dan wel waarom ze soms zo heftig kunnen reageren, op volwassenen maar ook op elkaar. Begrijpelijk wordt dan ook dat juist deze kinderen, naast structuur en duidelijkheid, veel liefde en zorg nodig hebben die ze in hun jonge jaren gemist hebben. Dat ze voelen dat er onvoorwaardelijk van hen wordt gehouden.

Woensdag hoop ik voor het eerst mee te gaan met Lydia (veldwerker) naar de Bijbelclub. Op kleine afstand van het Goeie Hoop huis staan de townships van Kaapstad, Khayelitsha genoemd. Duizenden mensen wonen hier in krotten. Als je er langs rijdt, verbaas je je over de vele mensen die op straat te vinden zijn. Iedereen leeft buiten. A.s woensdag hoop ik de Bijbelclub in deze wijk mee te maken. Ik heb er veel zin in om mee te mogen helpen. Volgende keer horen jullie er meer over!

Ik vind het geweldig om te lezen/horen dat er zo meegeleefd wordt. Iedereen heel hartelijk dank voor de mooie kaarten, bemoedigingen en mailtjes van de afgelopen weken. Dat doet je ontzettend goed als je ver weg van familie, vrienden en gemeente zit!

Bij deze wat foto’s over het kindertehuis ‘Goeie Hoop’, de kinderen en ons dagje uit bij de pinguins (ja ja die leven hier ook, tenslotte zitten we dicht bij de Zuidpool ;).